Tη συναντώ κάθε φορά που κάνω τον περίπατό μου στην εξοχή του χωριού μου. Ακόμα κι αν πολλές φορές επιλέγω μια άλλη διαδρομή, έτσι για ποικιλία, φροντίζω να τη συμπεριλάβω με κάποιο τρόπο στο πέρασμά μου. Ασκεί μια δύναμη πάνω μου.
Σταματώ κάθε φορά και την καμαρώνω. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί να την ‘ματιάσω’ έτσι αγέρωχα όμορφη που είναι. Με τον κορμό της σκαλισμένο απ’ τους αιώνες -ζωντανό γλυπτό- πώς γίνεται να την προσπεράσω αδιάφορα; Έχει θρέψει γενιές και γενιές με τον ευλογημένο καρπό της, έχει φιλοξενήσει αμέτρητα πουλιά στα δυνατά κορμιά της, έχει κεντήσει τη γη με τις ρίζες της, έχει αναμετρηθεί άπειρες φορές με τα στοιχειά της φύσης, έχει δει τα ίχνη της ιστορίας να γράφονται γύρω της.
Κάποια στιγμή, αν βρω το θάρρος, θα της ζητήσω να μου πει το μυστικό της αθανασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου